Desenidiya Biz Oğuzluyuz

Bizim Oğuz köylerinde;
Salıncağa “allancak”
Cici olana “haccak”
Ertesi güne “zabatcak”
Derlermiş…

Gıcır dikenine “melevican”
Tavşan kirazına “silcan”
Sütleğene “sütlücan”
Domatese “kırmızı patlıcan”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Oda içindeki banyoya “suluk”
İki yanağın avurduna “tuluk”
Şeker tadında olana “dadluk”
Derlermiş…

Sarı orman gülüne “saravuğ”
Dik saplı kepçeye “saplavuğ”
Kırağıya “kıravuğ”
Ucu çengelli sırığa “karavuğ”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Mısırın çiçeğine “doran”
Isırgan otuna “sırgan”
Yamacın sırtına “kıran”
Derlermiş…

Düğme deliğine “ilik”
Eteğin yırtmacına “dilik”
İşgüzarın titizine “pimpirik”
Tembel kılıbığa “silik”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
İncirin ham meyvesine “düdek”
Ramazan eğlencesine “tömbeldek”
Melevican yemişine “büzmeldek”
Derlermiş…

Paldır küldür sese “küldüredek”
Suyun paldır küldürüne “höldüredek”
Habersiz kapı aralanışa “tingiredek”
Birden hafif irkilişe “tingedek”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Çam ağacına “doruk”
İçi boş çeç fındığa “foruk”
Meyve korkuluğuna “koruk”
Derlermiş…

Çok dişli yabaya “senek”
Sığır sineğine “güvenek”
Fındığın püskülüne “püsenek”
Gömleğe “göynek”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Güneşi görmeyen yere “guz”
Kapı aralığına “gonuz”
Çukurun derinine “longuz”
Derlermiş…

Ekilmemiş tarlaya “hozan”
Yüzüğü çıkarıp atana “bozan”
Çok uzak yere “fizan”
Çoluk çocuğa “hızan”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Kumaş şeride “kaytan”
Boylu entariye “fistan”
Salatalığa “bostan”
Derlermiş…

Ökse otuna “suluboncuk”
‘İşte, burada!’ yerine “ahacuk”
Az olana “accuk”
Çekirdeğin kabına “kabcuk”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Taklaya “tepebızdık”
Bel sepetine “gıdık”
Tuzağa “cıdık”
Derlermiş…

Çamın salgısına “akınduruk”
Karaağaca “çuturuk”
Yanmış olana “yanuk”
Yabani naneye “anuk”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Bakımlı ve etli olana “kömeç”
Dibek döveceğine “eldeç”
Taze tane fındığa “çeç”
Derlermiş…

İkizlerden birine “ekiz teki”
Yakında durana “beriki”
Sevgiliye “caniki”
Gelecek yıla “yeniki”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Soyulmuş kendir sapına “günce”
Vaktin öncesine “erce”
Ağaç sarmaşığına “gerce”
Derlermiş…

Tencerenin küçüğüne “çalpara”
Gölcüğün gölcüğüne “çaykara”
Bir kuruşa “kırk para”
Meteliğe “on para”
Derlermiş…

Bizim Oğuz köylerinde;
Yeşil domatese “mazak”
Yenilir ham meyveye “kozak”
Kemre balçığına “sazak”
Derlermiş…

Derin bakır kaba “sağan”
Ağrıyan karna “kağan”
Dırmaç tezgâhı direğine “dağan”
Çınar ağacına “kavlağan”
Derlermiş…

14 Haziran 2015, Beşikdüzü.

NOT: Beşikdüzü’nün Oğuz Köyleri Çakırlı, Dolanlı, Resullü ve Türkelli köyleridir.